Akutni zastoj srca – kardiak arest – predstavlja, bez sumnje, najdramatičniju situaciju u kojoj se jedan zdravstveni radnik može naći. Nagao i neočekivan prekid krvotoka, izazvan funkcionalnim prestankom rada srca naziva se kardijalni arest. Iako je prestanak rada srca krajnji ishod kod svih fatalnih bolesti, pod kardiak arestom se podrazumijeva samo onaj nenadani prekid rada srca koji je potencijalno izliječiv i zahtijeva mjere CPR-e.
S obzirom da je riječ o najvećem stupnju hitnosti i da je procenat preživljavanja veoma nizak potrebno je maksimalno koordinisati sve faktore u tzv. lancu preživljavanja kako bi se smrtnost smanjila na najmanju moguću mjeru. Tu se prije svega misli na pomoć u prvim sekundama aresta od strane očevidaca, pa preko službe Hitne medicinske pomoći i na kraju specijalizovanih urgentnih centara.
Studija koja je urađena imala je za cilj da utvrdi uspješnost preživljavanja u uslovima urgentnog centra u prvih sat vremena u korelaciji s efikasnošću prethospitalnih mjera CPR. Studija je uključila 199 pacijenata oba spola starijih od 14 godina u periodu od 15 mjeseci u dva urgentna centra ( Klinički centar univerziteta u Sarajevu i JU Opća bolnica "Prim. dr.Abdualah Nakaš"). Analizirani su parametri u odnosu na spol, dob, na mjesto dešavanja kardiak aresta, uzrok kardiak aresta, mjesto započinjanja CPR, ko je započeo CPR, proteklo vrijeme do započinjanja CPR, vrstu transporta ,te uspješnost preživljavanja u odnosu na prvih sat vremena po dolasku u urgentni centar.
Spoznaje do kojih se došlo, nažalost, ne ostvaruju Safarovu viziju da reanimacijske postupke započinje osposobljeni građanin unutar 5 minuta nakon nastanka incidenta, da ih nastavi medicinski tim službe Hitne medicinske pomoći unutar 15 do 30 minuta i da takav bolesnik, koji ima srčanu akciju i mjerljiv krvni pritisak, stigne na odgovarajući odjel za 30 do 60 minuta.
Suštinska načela pomoći kod kardiak aresta, početi što prije s postupkom reanimacije, zamjenjen je s načelom, što prije transportovati pacijenta do urgentnog centra bez ikakve ili s neadekvatnom pomoći.
Preventivne mere u ostvarivanju bezbednosti i zdravlja na radu obezbeđuju se primenom savremenih tehničkih, ergonomskih, zdravstvenih, obrazovnih, socijalnih, organizacionih i drugih mera i sredstava za otklanjanje rizika od povređivanja i oštećenja zdravlja zaposlenih i/ili njihovog svođenja na najmanju moguću meru. Lična zaštita je prva mera prevencije u ostvarivanju bezbednosti i zdravlja na radu i zakonska je obaveza svih zaposlenih u zdravstvu.
Prvo zaštitno odelo koristio je lekar u XVII veku (1656 godine) u Rimu. Njegovo zaštitno odelo uključivalo je dugački mantil do članaka, rukavice, masku koja je pokrivala nos, usta, oči i veliki dugački šešir pre nego bi išao u obilazak pacijenata koji su bili zaraženi kugom. Od ovog prvog zaštitnog odela zdravstvenog radnika do danas se mnogo toga promenilo i unapredilo ali i dalje je ostalo zaštitno odelo osnov zaštite zdravstvenih radnika.
Profesionalna ekspozicija podrazumeva svaku izloženost zdravstvenih radnika krvi i drugim telesnim tečnostima i tkivima koji mogu sadržiti patogene koji se prenose krvlju za vreme obavljanja svakodnevnih radnih aktivnosti u zdravstvenoj ustanovi. Zbog visokog morbiditeta i mortaliteta među brojnim zaraznim bolestima koje se prenose krvlju posebno se ističu infekcije hepatitisa B i C i virusom humane imunodeficijencije HIV. U radu sa krvi i drugim telesnim tečnostima bolesnika neophodno je pridržavanje osnovnih mera lične zaštite u svakodnevnom radu, ali i sprovoditi specifične mjere u slučaju povređivanja.
U toku predavanja biće prezentovani opšte i specifične mere lične zaštite zdravstvenih radnika koji se u svom radu svakodnevno susreću sa mnogim uzročnicima bolesti i povreda na radu.
Djelatnost za anesteziologiju,reanimatologiju i intenzivno liječenje, Županijska bolnica Čakovec
perkutana traheotomija, JIL, metode postavljanja
''4. Međunarodni kongres HDMSARIST-a''
Šibenik, 14.-17. travnja 2011. godine
Perkutana traheotomija je nekirurška tehnika uspostavljanja traheotomijskog otvora. koristi se za ventilaciju, oksigenaciju i toaletu dišnih puteva. Najčešće se koristi i izvodi u JIL-u. Perkutana traheotomija jednostavna je ,manje invazivna i brza metoda za postavljanje kanile u usporedbi sa klasičnom,kirurškom metodom. U našem JIL-u izvode je dvije liječnice,jedna medicinska sestra,jedna liječnica koja održava dišni put i anesteziološka tehničarka koja joj asistira.
Za izvođenje imamo posebno pripremljen set koji se sastoji od:
-2 sterilna mantila
-4 sterilne komprese(jedna sa otvorom)
-5 "njokeca" za pranje kože
-4 sterilna tupfera
-forceps
-2 kely-a
-1 pean
Potrebna nam je originalni set za perkutanu traheotomiju,sredstva za dezinfekciju,lijekovi,laringoskop, šprica, igla ,sterilna fiziološka otopina,sterilne rukavice te složen plahta. Pranje i dezinfekcija operativnog polja vrši se po protokolu Komisije za sprečavanje bolničkih infekcija,a po postupniku sva priprema za zahvat i sam zahvat. Naša iskustva sa samim izvođenjem perkutane traheotomije su više nego dobra kao i sam izgled otvora i njegova njega tokom liječenje pacijenata u JIL-u.
The critical ill patient often has multi organ failure and requires medical intervention immediately. Time is essential and the chance of survival is diminished as the number of organs involved increases.
When a patient is admitted to the intensive care unit it is of great importance, to ensure that the direct treatment and nursing care happens as systematically and safe as possible.
We started a project with aim to ensure that patient should have optimal care and all available medical resources at our ward at Danderyd hospital intensive care unit in Stockholm.
A group with representatives from all categories of staff was interviewed about their experience and caring of the critical ill after admission to the ICU. The interviews were analyzed and three themes were found and they were:
• communication/information,
• organization/teamwork,
• support to relatives/nearest.
All staff was asked to fill in a survey with question on the above themes, the inquiry confirmed that improvement were imperative in the three categories.
We made a few suggestions of changes and improvements. A new report system was established, we made the team leader more visible by altering the organization and we designated staff to care for relatives.
After implementation of the new actions we made a follow up survey. The result of the follow up survey showed a slight progress in communication and information, but better organization and teamwork and also the area of supporting the nearest to cope with a critical ill relative.
Pluća se dijele na lijevo i na desno plućno krilo.Lijevo plućno krilo podijeljeno je na dva režnja ili lobusa a desno na tri.
Resekcija pluća je operativno odstranjenje jednog dijela pluća.
Pulmektomija je odstranjenje čitavog plućnog krila.
Lobektomija je odstranjenje plućnog režnja.
Bilobektomija je odstranjenje jednog dijela režnja.
Drenaža prsišta je postupak kojim se dren postavlja u pleuralnu šupljinu radi evakuacije tekućeg sadržaja.Razlikujemo dvije vrste drenaža:zatvorena drenaža po Bülau te usisna drenaža.Zatvorena Bülau drenaža primjenjuje se kod pulmektomije.Usisna drenaža je također zatvorena te se stvaranjem negativnog tlaka siše tekućina iz prišta,primjenjuje se kod lobektomija i bilobektomija.
Pacijent se nakon resekcijskog zahvat smješta u Jil,te zahtijeva stalni nadzor i monitoring.Intervencije medicinske sestre su usmjerene ka otklanjanju boli,spriječavanju mogućih komplikacija,poticanje pacijenta na pravilno iskašljavanje te na važnost istoga,pomoći kod samozbrinjavanja.praćenje količine drenažnog sadržaja.
